کاشت ایمپلنت یک فرایند جراحی است و به طور طبیعی همراه با ریسک‌های خاص خود از قبیل عفونت، خونریزی شدید و مرگ بافت پیرامون ایمپلنت میباشد. به طور کلی، سه نوع ریسک با توجه به زمان بروز آن‌ها قابل شناسایی است؛ ریسک‌های مربوط به حین جراحی، ریسک‌های شش ماهه اول پس از کاشت ایمپلنت و ریسک‌های بلند مدت. از عمده ریسک‌های حین جراحی خونریزی بیش از حد است. همچنین، آسیب به بافت‌های عصبی حین جراحی کاشت ایمپلنت محتمل میباشد. عفونت و عدم موفقیت جوش خوردن ایمپلنت به استخوان فک از ریسک‌های رایج در شش ماهه اول پس از کاشت ایمپلنت محسوب میشود. از ریسک‌های بلند مدت ایمپلنت می‌توان به تحلیل بافت لثه، کاهش تراکم استخوانی فک و شکستن ایمپلنت اشاره کرد. همچنین، کاشت ایمپلنت به نسبت دیگر روش‌ها هزینه بیشتری دارد.
ایمپلنتولوژیست پیش از کاشت ایمپلنت می‌بایست معایناتی را انجام دهد تا از عدم وجود هر گونه ریسک که می‌تواند پیامدهای ناخوشایندی را در پی داشته باشد، اطمینان حاصل کند. به طور کلی، هر فردی که در شرایط طبیعی و نرمال باشد می‌تواند ایمپلنت انجام دهد. افراد باید تراکم استخوانی کافی و بافت لثه سالم جهت کاشت ایمپلنت داشته باشند. همچنین، رعایت بهداشت دهان و دندان از اهمیت ویژه‌ای در موفقیت کاشت ایمپلنت دارد. افرادی که سیگار مصرف می‌کنند یا مبتلا به برخی بیماری‌ها از قبیل دیابت و مشکلات قلبی عروقی هستند، ابتدا باید با دندانپزشک خود م کنند و پس از تایید بی‌خطر بودن فرایند جراحی اقدام به کاشت ایمپلنت کنند.
درباره این سایت